Over CPTSS & mijn diagnose

Wat is CPTSS?

Om CPTSS goed uit te kunnen leggen, moet ik eerst even uitleggen wat PTSS is. Want CPTSS is namelijk een onder diagnose van het iets bekendere PTSS, wat de afkorting is van Post Traumatisch Stress Syndroom. Waarbij ik persoonlijk het woord Syndroom eigenlijk een beetje raar vind want Syndromen impliceren een genetisch defect, terwijl dat bij PTSS niet het geval is. In het Engels zegt men PTSD ofwel Post traumatic stress disorder, wat ik een veel passender term vind. Maar goed, dit is nou eenmaal hoe men deze groep symptomen is gaan noemen. 

Ptss is een reactie van ons lichaam en brein als reactie op een Traumatiserende situatie. Een situatie waarin lichaam en geest kunnen denken en voelen dat het in levens gevaar verkeerd. Deze situaties kunnen zowel situaties zijn waarin men zelf het onderwerp is. zoals: een ongeval (in het verkeer of tijdens werk of thuis), een aanval (geweld meemaken zowel in een oorlog als b.v. huiselijk geweld of zinloos geweld op straat), misbruik,  mishandeling, en zo maar door.

Maar b.v. ook Traumatische gebeurtenissen zien of horen gebeuren. Denk dan aan, Soldaten in active dienst, Hulpverleners (ambulance, politie, brandweer, gevangenisbewaarders, Maatschappelijk werkers, zorg medewerkers) of familie of vrienden van geweld en misbruik slachtoffers die verhalen aanhoren. Of wat dacht u van nabestaanden van iemand die Suicide pleegt.

Allemaal heel ingrijpende situaties, die mensen kunnen, tegen of over komen en die kunnen lijden tot het krijgen van een PTSS.

Waarom niet iedereen die iets vervelends meemaakt automatisch ook PTSS krijgt is voor onderzoekers nog altijd niet volledig duidelijk. Maar men vermoed op dit moment dat externe factoren van invloed zijn. Heb je een stabiele basis (opgegroeid in een gezond gezin, hoe functioneer je op sociaal vlak, hoe wordt er door je omgeving gereageerd op je trauma?, en ja ook je genen kunnen van invloed zijn) 

Ptss wordt altijd gediagnostiseerd door een psychiater of Psycholoog aan de hand van gesprekken en vragenlijsten. En je moet daarvoor door de huisarts zijn doorgestuurd. 

Veel voorkomende kenmerken van PTSS zijn: het hebben van Herbelevingen (je voelt en gedraagt jezelf dan net als toen de situatie plaatsvond), Je vermijd elke situatie die je aan de gebeurtenis kunnen herinneren, Je hebt constante negative gedachten en gevoelens over de gebeurtenis, je gebruikt drank/drugs/voedsel als middel om te ontsnappen aan de gedachten en gevoelens, je ervaart veel onrust in je lijf en hoofd. je schrikt snel en bent heel erg op je hoede voor gevaar. 

Denk je dat je mogelijk PTSS hebt? Praat er over met je huisarts of iemand die je vertrouwd, die je kan helpen om de juiste weg naar hulp te vinden. 

Nu CPTSS...

Cptss betekend Complexe Post Traumatische Stress Syndroom, en is zoals al geschreven op dit moment een onder diagnose van PTSS. DSM 5 waaruit psychologen diagnoses halen heeft op dit moment geen kopje over CPTSS, terwijl dat volgens steeds meer mensen WEL zou moeten. 

CPTSS kan net als PTSS optreden na het beleven van een traumatische gebeurtenis. Beter gezegd mensen met de diagnose Complexe PTSS hebben in de meeste gevallen Meerdere en of langdurige traumatische gebeurtenissen meegemaakt. Om de diagnose CPTSS te krijgen, Moet er sprake zijn van, wat men noemt Interpersoonlijk trauma dat meestal herhaaldelijk plaatsvind. Dus trauma dat tussen mensen plaatsvind. Denk hierbij aan mishandelingen in je kindertijd of op volwassen leeftijd. Maar ook opgroeien in armoede en oorlog. 

Mensen met CPTSS hebben bovenop de klachten die mensen met ptss hebben nog een aantal klachten die specifiek bij CPTSS horen. en deze Klachten moeten aanwezig zijn om gediagnostiseerd te worden met CPTSS ivm PTSS.

Mensen met CPTSS hebben last ook last van: Een laag zelfbeeld, Problemen in relaties (hechtingsproblemen), Problemen met het bewustzijn (aandacht, concentratie en geheugen), emotie regulatie problemen (stemmingswisselingen, extreme uitingen van emotie, extreme reacties, emoties niet herkennen of erkennen, emoties niet kunnen uiten.), moeite met toekemst perspectief (mogelijkheden zien om verder te komen in je leven. de zin van het leven zien) en als laatste een complex gevoel van onveiligheid. (je onveilig voelen en extreem bezorgd zijn over de veiligheid van jezelf en anderen.) 

Hoe en wanneer kreeg ik mijn CPTSS Diagnose?

Nou dat is nog een heel verhaal...

Maar laat ik beginnen bij het punt dat mijn mentale problemen echt zichtbaar en duidelijk begonnen te worden. En dat was in het eerste jaar van de (wat toen nog VBO hete), huishoudschool. Ik was dus 12 of 13 jaar jong. 

Ik kwam van Speciaal onderwijs af. Ik had vanwege mijn slechtziendheid op een school voor blinden en slechtzienden gezeten tussen groep 5 basisschool en het moment dat ik naar de huishoudschool ging. Wat voor mij al een hele stap was.  Voordat ik naar de speciale school ging had ik op de normale basisschool gezeten met behulp van een ambulant begeleidster die om de zoveel weken een dag naar school kwam om te kijken hoe het ging en of er hulpmiddelen nodig waren. Ik hield me er matig staande. en werd veel gepest omdat ik anders was. Ik was altijd traag, mijn door mijn genetisch defect hangende oogleden vielen op en ik was op zijn minst mollig te noemen. Ik veranderde van een vrolijk en sociale peuter in een onzeker, verlegen en angstig kind. Uiteindelijk in groep 5 (die door toen al onderbezetting 35 leerlingen bevatte. de groepen 5 en 6 bij elkaar), werd besloten dat ik beter af zou zijn in het speciaal onderwijs. 

Ik zat er niet intern, dus dat betekende dagelijks met de taxi van en naar huis. zo'n uur a 1,5 uur enkele reis. Ik bloeide er iets op, omdat het pesten over was en ik in de kleinere klassen (ik geloof 12 of 13 leerlingen hooguit) beter tot mijn recht kwam. Echter speelde er in die tijd al misbruik en mishandeling in mijn leven, dat werd echter zover ik me herinner niet gezien. waardoor ik van buiten vaak vrolijker over kwam dan ik daadwerkelijk was. Ik herinner me dat ik toen al depressieve neigingen had en me het liefst wilde afsluiten van alles en iedereen. Toen op mijn 9de mijn ouders gingen scheiden. Iets waar ik niets van begreep. Ging mijn mentale gezondheid achteruit. Maar afgezien van bezoekjes aan de schoolpedagoge werd daar niet echt ruchtbaarheid aan gegeven. 

De overgang van speciaal onderwijs terug naar regulier voortgezet onderwijs ging niet al te best. Vrijwel op dag 1 begon het gepest weer van voor en af aan. zowel door klas genoten als door oudere jaar leerlingen. op een kleine school kent iedereen iedereen. Met alles wat er speelde zakte ik steeds verder weg in mijn eigen wereld. mijn toenmalige mentor die tevens vertrouwenspersoon was, stuurde me naar maatschappelijk werk, waar ik wekelijks gesprekken voerde. In overleg ben ik toen van mijn vader naar mijn moeder verhuisd en leek het iets beter te gaan. tot ik in de 3de klas, ik was 15, thuis in een raam ben geklommen om eruit te springen. wat ik niet gedaan heb...anders zat ik hier nu niet. Maar ik hield het een dag of wat voor me. tot er op school iets heel kleins gebeurde en ik als een bom uiteenspatte.  Bij mijn Mentor gooide ik er uit. en zij informeerde mijn moeder en maatschappelijk werk. 

Dit kon niet zo langer, dat was duidelijk en zo belande ik bij de eerste ggz instelling. waar men helaas niet verder keek dan naar de oppervlakte van de problemen. (ik weet nu dat dat door de tijdsgeest en het psychiatrische klimaat is gekomen want de zelfde instelling heeft er jaren later voor gezorgd dat ik nu WEL op de juiste plek zit met de juiste diagnose) Zo begon voor mij de roller Coster van behandeling en "beter verklaring" en dan weer terug vallen, die heeft aangehouden tot ik eerst in 2018 een ptss diagnose kreeg en nu dus sinds 2020 de diagnose CPTSS. wat iets later nog door mijn huidige behandelaar werd aangepast naar CPTSS Dissociatief Subtype. 

Ik heb goede hoop dat deze behandeling mij gaat helpen om een zo passend mogelijk leven te krijgen en houden. Ik heb net de Cursus Vroeger en Verder doorlopen en sta op de wachtlijst voor individuele sensori motorische therapie (een vorm van PMT).

Volledig "genezen" zal ik nooit. daarvoor zijn de wonden die ik tijdens mijn leven opliep te diep. maar ik zou op een punt willen komen dat ik naar de littekens kan kijken zonder dat het mijn hele zijn overhoop gooit. dat zou al een wereld van verschil zijn.